Mooie 7e plaats voor Thijs Staps bij Kerstcross Sprundel

Op tweede kerstdag stond de traditionele Kerstcross Sprundel op het programma, ook dit jaar kon ik die natuurlijk niet overslaan. Het werd mijn 5^e deelname op rij. Het parcours lag er goed bij. Bij de Spado cross kon ik lang bij Jeroen blijven, maar in de laatste ronde sloeg hij toch nog een gat en moest ik 9 seconden toegeven. Het was dus logisch dat ik vol vertrouwen aan de start stond, waar Jeroen ook stond. Mijn tactiek was dezelfde als bij de Spado cross, zo lang mogelijk bij Jeroen blijven en hem serieus tegenstand geven. Bij de start zag ik 6 mannen die normaal sneller zijn dan mij. De 7^e plaats zou dus goed zijn.

Om 12:30 klonk het startschot. Ik koos ervoor om gelijk op die 7^e plaats te gaan lopen. Bij de bekende modderbocht bij de stal had ik alleen de 6 snelle mannen voor me, dit waren Melvin Franken, Ronald Cockx, Michael Beuwer, Nick Jacobs, Niels Damen en Jeroen Nijland. Al snel liepen die eerste drie weg en hadden we een groepje van vier met Nick, Niels Jeroen en ik. De eerste kilometer ging snel in 3:30. Aan het einde van de eerste ronde liep Nick weg bij ons en liep ik nog bij Jeroen en Niels. Samen met Niels en Jeroen kwamen we na de eerste ronde door in 5:49. Halverwege de tweede ronde toen we het gras op moesten liep Niels weg bij ons. Net als tien dagen eerder liep ik weer bij Jeroen. De klok stond op 11:48 na de tweede ronde, dus hadden we deze in 5:59 gelopen. Op het stuk van het grindpad keek ik eens wie ik nog zag lopen. Voor me zag ik Nick en Niels nog, dat gat was nog niet zo groot. Toen we het grasstuk opgingen heb ik alleen Tim en Timothy zien lopen. Dat was al een behoorlijk verschil. Ik liep dichter bij de nummer 4, dan dat de nummer 8 achter mij liep. Na drie rondes kwam ik met Jeroen door in 17:45, dus een ronde in 5:57. Ik moest mijn best doen om bij Jeroen te blijven. In de modderbocht versnelde Jeroen en sloeg hij een klein gaatje. We begonnen met dubbelen, dat was af en toe wel vervelend als je bijvoorbeeld net door een bocht moest of er een smal stukje was. Bij het overzichtelijke stuk bij het grindpad waar je vervolgens het gras opging zag ik dat de 5^e plek nog niet onmogelijk was, want het verschil met Niels en Jeroen was niet zo heel erg groot. Het zou wel moeilijk worden, want ik had het zwaar en moest eigenlijk strijden om het gat niet te groot te laten worden. De 7^e plaats was in ieder geval zo goed als veilig, want het gat met de nummer 8 was nog groter geworden. De doorkomsttijd was 23:46, dus een ronde in 6:01. Het werd in ieder geval een snelle wedstrijd, want ik mocht een slotronde van 6:38 lopen om dezelfde tijd als twee jaar geleden te lopen, toen ik 35’ers liep op de 10 km. Ik wist dat ik daar wel ruim onder zou blijven. De laatste ronde wilde ik alles op alles zetten om nog terug te komen bij Jeroen, want in een ronde tijd was hij maar een paar seconden weggelopen. Ik had niets te verliezen, want mijn voorsprong op de nummer 8 was groot. Jeroen had 30 tot 40 meter voorsprong. Toen we de bocht maakten van het grind naar het gras had ik nog steeds het geloof dat het nog kon. Het gat met Jeroen bleef hetzelfde, nog een halve ronde. Ik begon te versnellen. Met nog ongeveer 300 meter te gaan zag ik dat Jeroen nog een keer de bocht inkeek, waarschijnlijk omdat hij nog niet zeker was. Op dit moment wist ik dat ik hem niet meer in zou halen, want het gat was te groot. Natuurlijk begon ik te versnellen, want ik wilde het verschil zo klein mogelijk houden. Na het uitkomen van de laatste bocht zag ik Jeroen nog finishen, zo dichtbij liep ik. Het verschil was ongeveer 40 meter. Uiteindelijk was het verschil 8 seconden. Een slotronde in 5:59 betekende een tijd van 29:45.

Met een 7^e plaats ben ik dik tevreden, 6^e bij de senioren. Vooraf dacht ik ook dat dit het maximaal haalbare zou zijn, zeker als je kijkt naar hoe ver deze mannen voor mij zaten op de 10 kilometer in oktober. De eindtijd was 39 seconden sneller dan in 2016. In die tijd liep ik nog 35’ers op de 10 km. Dit is de eerste keer in bijna twee jaar dat ik nog eens een wedstrijd van 5 km of langer sneller liep dan dat ik hem ooit had gelopen. Het feit dat ik maar 8 seconden achter Jeroen zat is de bevestiging dat ik goed bezig ben en weer terug op niveau kom, ook is het de bevestiging dat die 9 seconden bij de Spado cross geen toeval was. Dit geeft veel vertrouwen voor de Pagnevaartcross en de Achillescross. Twee jaar geleden liep ik in Schoorl 35:55, maar toen liep ik de Kerstcross langzamer, dus ga ik in Schoorl weer eens een 35’er proberen te lopen.