Geslaagd NK 10 km in schoorl voor wedstrijdgroep RREL

Op zaterdag vertrokken we met de wedstrijdgroep naar Schoorl. We gingen overnachten in Villa Prinsenhof in Bergen. Na aankomst gingen we een wandeling maken naar het strand. Nadat we daar iets hadden gedronken liepen we weer terug. Het was tijd om te eten, dit was erg lekker. Na het eten hebben we nog het spelletje Pub Quiz gespeeld, die werd gewonnen door Rob. Ik werd zelf 2^e. Daarna gingen we naar bed. Ik lag op een kamer met Stefan en Wessel.

De volgende dag was het eindelijk zover, het NK 10 km. Ik had goed geslapen, dus was ik helemaal fit. Hans, Ad, Wessel en Stefan vertrokken toen ik wakker werd. Om 12:00 gingen Birgit, Rob, Ron, Larysa en ik ook naar Schoorl. Toen we aankwamen in Schoorl zijn we eerst gaan kijken bij de finish van de halve marathon en 30 km. We zagen Hans finishen in 1:43:40, daarmee was het eerste succes al binnen voor de wedstrijdgroep.

Daarna liepen we naar de Blinkerd en was het wachten tot we konden gaan inlopen. Nu voelde ik de spanning. De wedstrijd kwam steeds dichterbij. Voor de wedstrijd voelde ik me heel goed. De overwinning van de Achillescross heeft me veel vertrouwen gegeven, zeker ook omdat ik voor twee mannen was geëindigd, waar ik nog nooit van had gewonnen. Ik wist dat deze twee mannen allebei in de 34 minuten kunnen lopen op een goede dag, dus kreeg ik zelf het gevoel dat ik mijn PR van 34:47 kon verbeteren. De temperatuur was ideaal met 6 graden en weinig wind.

Om 14:30 was het eindelijk zover en klonk het startschot voor de toppers bij de mannen senioren voor het NK 10 kilometer in Schoorl. Wessel en ik stonden ver achteraan in het vak. In een regionale wedstrijd zie je altijd concurrenten waarbij je in de buurt wil blijven, deze zag ik nu niet. Nu moest ik echt mijn eigen tempo bepalen. Na 500 meter haalde ik Carliho Suijkerbuijk in. Ik twijfelde tussen erbij blijven of inhalen, ik koos voor het tweede. Dit bleek achteraf een hele goede keuze. De eerste kilometer ging in 3:22. Iets te snel, maar niet te gek.

Vlak voor me zag ik een jongen lopen die naast mij stond in het vak. Ik had hem horen zeggen dat hij voor een tijd van onder de 34:30 wilde gaan. Dat zat niet ver van mijn doel af, dus besloot ik om aan te sluiten en hem te volgen. Nu al begonnen we veel atleten in te halen, dat is een voordeel van achteraan beginnen. Doordat we gingen inhalen liep ik mentaal heel lekker. De tweede kilometer ging in 3:24, dus zaten we op 6:46. We liepen dus op schema voor een tijd van 34:00, dus liep ik te snel. Dit zou voor mij zelfs een goed tempo zijn voor een 5 kilometer.

We begonnen aan de zware derde kilometer. De weg liep omhoog en dat betekende dat het tempo omlaag ging. Ondanks dat het zwaar was zat het tempo er toch nog goed in, want ik was nog steeds atleten aan het inhalen. Een aantal atleten kon aansluiten en zo kregen we een mooi groepje. De derde kilometer ging ondanks dat we omhoog liepen in 3:38. Voor mijn gevoel was dit een hele goede kilometer, want we zaten nu op 10:24. Dit betekende dat ik op schema van 34:40 liep, dus 7 seconden onder mijn PR.

De vierde kilometer ging gelijk naar beneden en dit liep dus heel erg lekker. Ik hoefde er niets voor te doen om tempo te maken, daar zorgde de afdaling al voor. We liepen nog steeds met het groepje bij elkaar, dus ik volgde gewoon. Het horloge piepte en ik keek. Een vierde kilometer in 3:20, dat had ik nog nooit meegemaakt. We hadden nu 13:44 gelopen. Het gemiddelde tempo zat op een schema van onder de 34:30. Ik kreeg steeds meer het geloof dat het een PR ging worden.

Het tempo in de groep voelde nog steeds goed en ik kon nog steeds mee. Langzamerhand werd het groepje wat kleiner. De verschillen waren nu wel gemaakt in de wedstrijd. De gaten werden nu ook steeds groter. De vijfde kilometer ging in 3:29, dus een goede kilometer. Ik zag dat de klok op 17:23 stond, maar ik wist dat ik 10 seconden later was gestart. De doorkomsttijd op 5 kilometer was dus 17:13, daarmee liep ik op schema van 34:26. Dit zou 21 seconden onder mijn PR zijn.

De eerste 5 kilometer waren snel gegaan en daardoor wist ik dat het lastig werd om dit tempo vast te houden in de tweede 5 kilometer. Het doel voor de tweede helft van de wedstrijd werd om zo vlak mogelijk te lopen. De zesde kilometer ging in 3:28, dit was nog steeds precies het tempo dat ik moest lopen voor een PR. Het horloge gaf nu 20:41 aan.

Aan het begin van de zevende kilometer moest ik het groepje waar ik bij liep laten lopen. Nu moest ik proberen om het gat met de groep niet te groot te laten worden, dit ging vrij goed en de groep liep geleidelijk weg. Ondanks dat ik het zwaar begon te krijgen, viel het verval in de zevende kilometer nog mee. De kilometer ging in 3:32, dus gaf ik maar 4 seconden toe. Dit was niet erg, aangezien ik op het 6 kilometerpunt 11 seconden onder schema doorkwam. Het horloge gaf nu 24:13 aan.

De laatste 3 kilometer moest ik in 10:33 lopen, dus een gemiddelde van 3:31 per kilometer. De kilometertijden mochten niet verder oplopen, want anders zou ik net een paar seconden tekort gaan komen voor een PR. Aan het begin van de achtste kilometer maakten we een scherpe bocht. De weg liep hier een klein beetje omlaag, maar was niet ideaal. Er zaten allemaal gaten in het asfalt. De mannen die nu voorbij kwamen kon ik volgen, dit was positief. De kilometer ging in 3:34, dus 6 seconden te langzaam. Het horloge gaf nu 27:47 aan. Dit betekende dat ik nog 6:59 over had. Ik liep nog maar precies één seconde onder schema.

De negende kilometer moest ik weer versnellen. Het zou mij toch niet overkomen dat ik op een paar seconden een PR mis loop. Het werd nu een mentale wedstrijd tegen de klok. Het was duidelijk dat het net als bij mijn laatste 3 PR’s weer een secondespel ging worden. De negende kilometer was redelijk vlak, alleen op het einde ging de weg een klein beetje omhoog. De kilometer ging in 3:33. Ik keek op mijn horloge en zag 31:20 staan. De schade in de afgelopen 3 kilometers had ik dus goed weten te beperken.

Nog 3:26 voor een PR, dit was zeker niet onmogelijk. We waren bezig aan het laatste klimmetje. Dit was nog even volhouden, want ik wist dat er nog een afdaling kwam en daar werd het alles of niets. Met nog 600 meter te gaan zat het laatste klimmetje erop. Hier stond een klok, daar keek ik op. Als ik de 10 seconden die ik later ben gestart eraf haalde stond er 32:47. Ik had dus nog 1:59 over voor 600 meter, dit betekende dat ik een gemiddeld tempo moest lopen van 3:18. Ik begon nu te versnellen. Nog 500 meter, we gingen linksaf en begonnen aan de afdaling. Ik zag het bordje voor 400 meter en keek nog eens op mijn horloge, nog 1:18 te gaan. Het werd zo krap dat ik nu al besloot om voluit te sprinten. Nog 300 meter, in mijn hoofd dacht ik alleen maar aan een PR. Nog 200 meter, nog een keer linksaf. Ik zag de finish liggen. Ik merkte dat het toch een lange sprint was, maar de motivatie voor een PR was groter dan de vermoeidheid in de benen. Nog 100 meter, de klok tikte verder. Nog 50 meter, nog even doorbijten. Mijn ogen waren nu alleen nog maar op de klok gericht, nog 10 seconden over. Het was aftellen, maar toen de klok op 34:54 stond kwam ik over de finish. Met 10 seconden eraf betekende dit een PR in 34:44!

Eindelijk weer eens een PR op de 10 kilometer. Een verbetering van 3 seconden, maar ook dat telt. De laatste keer dat ik een PR had gelopen op de 10 kilometer was op 5 maart 2017, dus bijna 2 jaar geleden. Vanaf augustus begon toen de ellende met de ziekte van Pfijffer en gelijk daarna ijzertekort. Een half jaar geleden in augustus liep ik nog een 5 kilometer precies even snel als nu op de 10 kilometer. In september liep ik mijn beste 5 kilometer van het jaar, dit was precies één seconde sneller dan nu mijn doorkomst op 5 kilometer. Vergeleken met mijn tweede 5 kilometer heb ik maar 3 keer een 5 kilometer sneller gelopen vorig jaar. In oktober was ik in de Singelloop nog heel blij met 36:27, omdat het weer ergens op begon te lijken. Nu, 4 maanden later, loop ik 1:43 sneller. Een verschil van 10 seconden per kilometer. Als je kijkt naar hoe ik nu loop kun je jezelf afvragen hoe het mogelijk is dat ik in Etten-Leur 37:35 liep. Ondanks dat het een groot verschil is met de laatste 10 kilometer wedstrijden zat er toch een PR aan te komen. Sinds de baantrainingen bij Achilles en de start van het crossseizoen werd ik steeds beter. In twee crossen ben ik vlak achter Jeroen geëindigd en bij de Kerstcross liep ik zelfs sneller dan 2 jaar geleden. De winst in de Achillescross was de bevestiging. Ik kan nu wel zeggen dat ik helemaal terug ben en misschien wel beter dan twee jaar geleden. Een stapje terug om er vervolgens twee vooruit te zetten.

Wessel liep met een flinke versnelling in de tweede 5 kilometer, maar toch niet voluit naar een tijd van 37:31. Stefan liep zijn beste wedstrijd in 6 jaar, dit resulteerde in een tijd van 40:08. Een tijd van onder de 40 minuten moet de volgende keer dus mogelijk zijn. Birgit werd met een tijd van 42:11 knap derde bij de V50. Ron liep na lange tijd weer een 10 kilometer en deed dit in 47:50. Rob liep 45:46 en Larysa kwam uit op 54:47. Een geslaagde dag voor de wedstrijdgroep RREL. Ad was een tevreden trainer door de mooie resultaten.