Op
zondag 28 april stond de Antwerp Short Run op het programma, via de tante van
Wessel deden Wessel, Thomas en ik mee met Sportoase. Ik voelde me goed en had
wat uitslagen van de afgelopen jaren bekeken. Ik ging er vanuit dat ik in ieder
geval in de 16 minuten zou lopen. In de afgelopen jaren liep je dan altijd bij
de top 10, dit werd dus mijn doelstelling. Vorig jaar was ik in deze wedstrijd
18e geworden, maar met een tijd van 18:06 was het wel een grote
teleurstelling, dit jaar wilde ik revanche nemen. De PR’s van de afgelopen
weken gaven in ieder geval genoeg vertrouwen.
Helaas
had ik last van stress bij de start, want we moesten een half uur van tevoren
in het startvak zijn, tenzij je bij de eerste 350 was geƫindigd vorig jaar,
want die kregen een apart vak. Wessel en ik waren daar dus vorig jaar ook bij
geƫindigd, maar door Sportoase hadden we een verkeerd startnummer en moesten we
toch bij de rest gaan staan. We hebben het een aantal keer aangegeven bij de
organisatie, maar die lieten ons niet vooraan staan. Waar de snelle atleten op
en neer konden lopen in het startvak en zich warm konden houden, stonden wij
stil en kregen het koud door de regen. De spieren werden weer stijf door die
regen. Ongeveer 3 minuten voor de start werd het toch wel druk in het voorste vak.
Het werd moeilijker om in de gaten te houden wie wel en wie niet in dat eerste
vak mochten starten, dus ben ik gauw over het lint gestapt en ben toch nog op
de tweede startrij gekomen.
Om
12:00 klonk het startschot met stijve spieren vertrok ik, niet ideaal. Ik gaf
daar niet aan toe en begon zoals ik wilde beginnen, in de kopgroep. Na de
eerste 200 meter telde ik en kwam ik tot de conclusie dat ik 7e
liep, prima dus. De eerste 500 meter ging snel in 1:31. Ik keek achterom en
kwam tot de conclusie dat we met 7 man los waren van de rest. Ik besloot nu
toch eigen tempo te lopen, want met dit tempo zou ik laag in de 15 minuten
lopen, dat is toch echt te snel. Net na mij zag ik dat er een andere jongen het
groepje liet gaan, op dat moment was mijn achterstand ongeveer 15 tot 20 meter.
Vlak nadat hij eraf moest liep de koploper weg en liep hij solo op kop met
daarachter 4 man. Ik wilde naar de nummer 6 lopen, dit bleek een Fransman te zijn.
We passeerden het kilometerpunt, zoals verwacht een snelle in 3:11. Precies
hetzelfde als bij mijn PR, alleen ging het nu moeizamer.
Ondertussen
kwam ik steeds iets dichterbij de nummer 6. We kwamen nu op een open stuk en ik
merkte dat het zwaar werd met de wind tegen. De laatste paar meters liep ik nu
snel dicht, want dan konden we kop over kop lopen. Het tempo zakte en dat was
te merken aan de kilometertijd, want deze was 3:28. Met 6:39 na 2 kilometer was
ik nu 12 seconden langzamer dan bij mijn PR, maar er was nog hoop, maar dan
moest die 3e kilometer echt richting de 3:20.
Na
ongeveer 2,2 kilometer hadden we een keerpunt, deze was fijner dan bij de
Leemputtenloop, want de bocht was ruimer. Na goed samenwerken tegen de wind,
liep de Franse jongen voorop. Na het keerpunt versnelde hij, ideaal moment,
want hier moesten we weer op gang komen en dan heeft degene die voorop loopt
een voordeel. Net na het keerpunt kwam ik Thomas tegen en aangezien ik op weg
was naar een tijd hoog in de 16 minuten wist ik dat hij op weg was naar een PR,
want hij liep niet ver achter mij. Ik was Wessel aan het zoeken, maar die kwam
ik vrij laat tegen en ik wist gelijk dat het bij hem niet goed ging. Conclusie
bij het keerpunt was dat Thomas bezig was aan een topwedstrijd, ik een goede,
maar niet de beste wedstrijd en voor Wessel leek het een teleurstelling te gaan
worden. Ondertussen had de Fransman weer 15 tot 20 meter te pakken. Op eigen
tempo kwam ik uiteindelijk steeds iets dichterbij en vlak voor het 3
kilometerpunt had ik hem weer te pakken. De derde kilometer liepen we in 3:24
en de doorkomsttijd op dit punt was 10:03. Dat betekende dat ik mijn laatste
twee kilometer in 6:17 moest lopen voor een PR, dus nu zette ik dit definitief
uit mijn hoofd en werd het overschakelen op plan B, namelijk de 6e
plaats en in ieder geval een tijd in de 16 minuten, want dit was nog wel
mogelijk.
Aan
het begin van de 4e kilometer werkten we weer goed samen, maar na
3,5 kilometer liep ik ineens toch langer op kop dan hij. Ik voelde me goed, maar
had het gevoel dat het nog te vroeg was om te versnellen. Ik moest wel op tijd
versnellen, aangezien ik in de laatste wedstrijden altijd de eindsprint heb
verloren. De 4e kilometer ging in 3:26 en het horloge gaf nu 13:29
aan, dat was 10 seconden langzamer dan bij mijn PR, maar toen had ik een hele
snelle slotkilometer gelopen. Sneller dan dat zou waarschijnlijk niet lukken.
Ik had nog wel 3:30 over voor een tijd in de 16 minuten, dus wist ik dat het
nog een zware kilometer zou worden om dit te halen.
Met
nog precies een kilometer te gaan kregen we twee bochten binnen 50 meter. Ik
kreeg door dat de twee mannen achter ons dichterbij kwamen, dus was ik gefocust
op de tweede bocht. Door mijn focus op de tweede bocht kwam de Fransman
binnendoor in de eerste bocht, maar gelukkig kon ik toch op kop blijven en bij
de tweede bocht versnelde ik. Weer een moment waarop we weer op gang moesten
komen en nu had ik gelijk een paar meter te pakken. Ik ging nu gewoon volle bak
ook al was het nog lang, alles of niets om zo kort mogelijk in de buurt van
mijn PR te komen. Na 300 meter versnellen merkte ik dat het toch nog wel lang
was, maar ik had een aardig gat geslagen en leek nu echt op weg naar een 6e
plaats. Mijn focus op de tijd verdween nu. Ik was regelmatig achterom aan het
kijken of hij terug zou komen of dat mijn voorsprong groter werd. Het bleef
lang hetzelfde. We gingen de laatste bocht om nu was het nog 150 meter. Nog 100
meter, nog even achterom kijken. Nu wist ik dat het goed zat en wist ik zeker
dat de 6e plaats binnen was. Nog even op mijn horloge kijken, nu
wist ik ook zeker dat ik nog net in de 16 minuten zou blijven. Nog 50 meter,
het werd nog spannend of ik mijn 3e of 4e tijd ooit zou
lopen. Na 16:52 kwam ik als 6e over de finish in een deelnemersveld
van 4000!
Met
16:52 werd het uiteindelijk mijn 3e tijd ooit en de 5e
keer dat ik in de 16 minuten heb gelopen. Ik had alleen bij de Leemputtenloop
in 2017 en dit jaar sneller gelopen, respectievelijk 16:47 en 16:31. De andere
twee keer dat ik in de 16 minuten had gelopen waren bij baanwedstrijden in
2017, namelijk 16:54 en 16:57. Eindelijk na 2 jaar de bevestiging dat ik buiten
baanwedstrijden en een wedstrijd waarbij je heen en weer loopt ook bij een
andere wegwedstrijd in de 16 minuten kan lopen. De bevestiging dat ik beter ben
dan dat ik ooit ben geweest. Een wereld van verschil met vorig jaar van 18:06
naar 16:52, dat is 1:14. Van plaats 18 naar plaats 6. Waar er vorig jaar geen
einde leek te komen aan de ellende, lijkt er nu geen einde te komen aan de successen.
Het kan snel gaan als hardloper, een half jaar geleden was het helemaal niets
en nu is het alles. Ik kijk vol vertrouwen uit naar de baanwedstrijd van
Achilles op 10 mei en hoop hier mijn PR van 9:16,65 te verbeteren op de 3000
meter, maar aangezien ik waarschijnlijk weinig tegenstand zal hebben, zal dit
heel moeilijk gaan worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten