Challenge Vichy 3,8km zwemmen – 180km fietsen – 42,2 km hardlopen

1 september 2013 Teun & Patricia: Kort na het voltooien van de volledige Ironman in Frankfurt vorig jaar, hebben Patricia en ik onszelf ingeschreven voor de hele Challenge Vichy in jawel.. Vichy, Frankrijk. Kort na de finish in Frankfurt had ik mezelf al beloofd dit nogmaals te gaan doen.. Frankfurt was zeer pittig en had tot slot nog behoorlijk wat maagproblematiek voor m’n kiezen gehad, maar de supersfeer die er hangt tijdens zo’n wedstrijd had er voor gezorgd dat ik toch na enkele dagen al het gevoel had.. “dit wil ik nog een keer!!” De reden dat Patries aan de start wilde staan was.. Ooit in m’n leventje wil ik dit ook proberen.. En dan gaat het in 2013 gebeuren!! Vorig jaar tijdens de Ironman van Frankfurt had ik al gehoord dat Patries tijdens mijn wedstrijd één grote stuiterbal bleek.. Misschien zenuwachtig vanwege mij.. Maar waarschijnlijk ook zo van: “dit wil ik ook… dit wil ik ook…”. Dus toen het moment aanbrak om uiteindelijk de enterknop in te duwen op de Vichy-inschrijvingspagina, was Patries ook heel zeker van haar zaak.. Ja, duw maar op die knop.. En jawel, familie van Uffelen was ingeschreven voor een hele triatlon in Vichy, een stadje in de Auvergne… Een heel groot voordeel van mijn Frankfurt voorbereiding bleek de ondersteuning van m’n partner. Op een gegeven moment ga je toch richting de 8 trainingen in de week.. Meer is gewoonweg niet haalbaar met de fysio-werkweken.. En wat is er beter om niet alleen ondersteuning te krijgen van je partner, maar dat ze gewoon mee gaat met het grootste gedeelte van de trainingen!!! Ideaal!! Voor ons beiden waren we zeker dat de zwemkilometers én de loopkilometers goed moesten komen… Het zwemmen gaat ons zo niet zo best goed af.. we gaan niet superhard, maar volhouden is geen probleem. Het lopen was al stabiel gebleken na een goed voltooide marathon van Rotterdam begin dit jaar.. Maar dat fietsen.. een slecht-weer voorseizoen in het fietsen gaf al een deukje in het trainingsprogramma.. Niet dat we per direct mooi-weer-fietsers zijn, maar echt lekkere duurtrainingen konden we toch pas gaan doen vanaf april.. Laat dit nu toch ook een drukke maand geweest zijn vanwege de Rotterdammarathon én de komende Roparun, werden de hoeveelheid geplande fietstrainingen toch wel wat minder… Maar door een mooie 175km Limburgs Mooiste en nog wat andere duurritten die toch richting de geplande 180 gingen, kregen we toch best een lekker fiets gevoel.. Het fietsonderdeel is voor ons toch stabiel doorkomen en normaal gezien moeten we dan met het hardlopen het eventuele tijdsverlies kunnen compenseren. Mijn bedoeling was zo ie zo een snellere fietstijd neer te zetten.. Vanaf maart 2013 ben ik de trotse bezitter van een nieuwe tijdritfiets.. Als je zo’n fiets hebt moet je toch ook wel wat harder kunnen… De zithouding was in eerste instantie behoorlijk wennen, maar uiteindelijk kwam toch een herkenbaar, comfortabel gevoel op die fiets bovenborrelen.. Dat ging goed komen. Op maandag 26augustus zijn we afgereisd naar het dorpje Boucé. Dit dorpje lag zo’n 30minuten van Vichy af. Het huis wat we gehuurd hadden tot en met woensdag 4 september behoorde tot een Nederlandse familie en was echt van alle gemakken voorzien.. Een ideaal voorbereidingshuis. De dagen voor de wedstrijd werden er door de organisatie van de Challenge wat trainingsmomenten georganiseerd. Uiteindelijk hebben we 2x gezwommen in de Allier, waar uiteindelijk ook het zwemonderdeel van 1 september zou plaats vinden en 1x de loopronde én 1x de fietsronde verkend. Dit verkennen ging met een leuke groep atleten uit heel Europa.. Beetje de taal bijschaven en de nervositeit van andere atleten aftasten.. We bleken niet de enige te zijn. Vanaf donderdag 29augustus kwam de grootste supportersgroep aan in Boucé. Mijn vader en zus waren reeds vanaf maandag meegegaan, maar vanaf die donderdag werd deze groep versterkt met twee andere broers en aanhang, onze (schoon)ouders én als klap op de vuurpijl vanaf zaterdag Anton, Gemma en Marcel. Super dat jullie er waren!!! Op vrijdag werd de briefing in het Engels georganiseerd. Voordat je het in de gaten had stond je weer buiten.. Deze dame was heel goed in het voorlezen van een Powerpoint-presentatie in het Engels. Het beantwoorden van diverse vragen door atleten werd toch wel een probleem… Ik blijf het opvallend vinden dat er zo slecht Engels gesproken wordt in Frankrijk. Op zaterdag moesten we de fietsen, en de bekende rode en blauwe tassen inleveren. In totaal zo’n 800stuks. Toch weer voor een heel mooi kapitaal aan hele mooie fietsen… Als je de goede beveiliging zou kunnen omzeilen zou je een hele mooie slag kunnen slaan… De wedstrijddag!! ’s Ochtends om 4.00 opgestaan voor het ontbijt. We hadden beiden redelijk goed geslapen. Het ontbijt voor zo’n wedstrijd verloopt altijd wat moeizamer. Om 5.15 in de auto om uiteindelijk om 7.00 (Patricia) en om 7.10 (Teun) te starten. 2 ronden zwemmen in de Allier. Na een toch heel spannende aftel-periode spoten alle atleten weg om in totaal de 3,8km zwemmen te voltooien. Het water was fris, 19graden, maar lekker van temperatuur. Wanneer je echter langer dan een uur aan het zwemmen bent werd het water toch best koud wat met name bij Patries een krampgevoel in haar kuit gaf.. Ze was op dat moment benauwd voor het verdere beloop van de wedstrijd, met name voor de marathon.. Uiteindelijk bleek dit heel erg mee te vallen gelukkig. Teun uiteindelijk 1.07 gezwommen, Patries 1.14. Heel netjes in dit deelnemersveld.. Tenminste vonden we zelf. Daarna het fietsen. Toch een windjasje aangedaan. Om 8.15 de fiets op in alleen maar je triathlonpakje leek en bleek toch koud. Het fietsen ging voor beiden in eerste instantie prima. Tot Patries helaas na 20km lek reedt, bijna een (onterechte) rode kaart kreeg van de jury vanwege vermeende ondersteuning bij het bandje verwisselen én haar band niet voldoende hard opgepompt kreeg. Dat de beloofde grotere fietspompen bij de verversingsposten er ook nog niet bleken te staan, werd deze fietsronde voor Patries toch een hele kluif. Ik werd gevrijwaard van lekke banden. Het enige waar ik een beetje mee kampte was wat stijfheid en lichte irritatie in de rug. Een ruime week eerder wat rugklachten gekregen en daardoor was ik moeilijk in staat om lang “diep in de beugels te liggen”. Het parcours was flink heuvelachtig en met name de laatste 20km van elke ronde, we moesten in totaal 2 ronden fietsen) bleek toch aanzienlijke wind te staan. Mijn persoon deze omstandigheden goed door gekomen, bleek dat Patries 5km voor het einde van de totale fietsproef wéér lek gereden te hebben.. Maar goed dat we het bandje wisselen een paar keer hadden geoefend de week ervoor.. uiteindelijk is ze voor het examen ruimschoots geslaagd.. Uiteindelijk is Patries op een nog zachter bandje naar het Parc Fermé gefietst om uiteindelijk te beginnen aan, ja eindelijk, het lopen!! Mijn eerste twee ronden lopen gingen zeer voorspoedig. Ik had (nog) geen maagklachten, wat de marathon in Frankfurt aanzienlijk tot een trage tijd had gedwongen. Maar tijdens de 3e ronde kwam de maag toch helaas wat opzetten.. Helaas een behoorlijk aantal minuten aan de kant hebben moeten staan voor het loslaten van hinderlijke maagbalast.. Nadien ben je m.b.t. het benodigde energieniveau erg leeg. Dus hard ging het niet meer. Maar bij het horen van de speakers richting de finishzone krijg je toch een heerlijke flow.. Yes, de 2e hele zit erop!! En nagenoeg een uur sneller!! Supergevoel!!! Uiteindelijk gefinisht in 10.58.48. Toen ik met mijn 2e ronde halverwege was, kwam de misschien ietwat gefrustreerde Patricia het loopparcours op.. Maar… Patricia startte haar loop-diesel-motoren en ging van start. Voor haar hebben de voedingsadviezen goed gewerkt en met een goed energie gevoel heeft zij een super marathon gelopen!! En jawel.. uiteindelijk sneller als mijn persoon!! Hoe trots kan je zijn op je vrouwtje!! Patricia finishte in een totaaltijd van 12.26.34 Na de wedstrijd.. we wilden in eerste instantie blijven om de latere atleten met vuurwerk in te halen.. Maar dit zou nog enkele uren kunnen duren.. de puf was weg.. we verlangden naar een lekkere relax stoel in plaats van de harde bankjes van de finishzone.. Dus terug naar het vakantiehuis. Maar wat een voldaan gevoel!!! Iedereen bedankt voor de steun voor, tijdens en na de wedstrijd!! Rien, we hebben je niet gesproken, maar leuk dat je er was!!!!