Op tweede kerstdag stond de traditionele Kerstcross Sprundel op het
programma. Dit werd mijn 6e deelname op rij. Ik ging voor de 3e
keer deelnemen aan de lange cross, dit zijn 5 rondjes van 1600 meter, dus 8
kilometer. Het parcours lag er goed bij. Bij de start zag ik 5 mannen die op
een 10 kilometer altijd meer dan een minuut voor mij eindigen, maar als ik keek
naar de rest was er niemand die op een 10 kilometer binnen een minuut achter
mij eindigt. Voor de start wist ik dus al dat ik 6e zou worden. Mijn
doel was om ieder geval harder te lopen dan 29:45,2 vorig jaar. Ik wilde
proberen een halve minuut sneller te lopen, maar gezien mijn prestaties de
laatste tijd zou een snellere tijd ook al moeilijk genoeg zijn.
Om 12:30 klonk het startschot. Ik wilde bij de modderbocht bij de stal in 6e
positie lopen, dit lukte. Na ongeveer 400 meter keek ik eens links en zag ik
dat we met 7 man al helemaal los waren van de rest. De kopgroep bestond uit Ben
Vriends, Ronald Cockx, Okbazgi Kidane, Michael Beuwer, Rick Lambregts, Bart
Bastiaansen en ik. Ik liep als 6e in het treintje. Bij het keerpunt
naar het gras zag ik dat Bart de groep liet lopen. Na de eerste ronde kwamen we
met 6 man door na 5:48, maar die ronde was iets langer. Vanaf de start naar de
eerste bocht was 11 seconden, dus was de ronde 5:37.
Na een snelle berekening kwam ik tot de conclusie dat dit op schema van
rond de 28:30 lag, dan zou ik 1:15 sneller moeten lopen dan vorig jaar, dat is
niet realistisch. Ik besloot om eigen tempo te gaan lopen en liet de kopgroep
gaan. Het verschil met Bart was ongeveer 8 seconden, dus moest ik zorgen dat ik
langzaamaan zou uitlopen. Na de tweede ronde kwam ik door in 11:46, dus een
rondje in 5:58. Michael Beuwer liep 5e en zat al ongeveer 20
seconden voor me, Bart zat ongeveer 12 seconden achter mij.
Zoals verwacht zou ik dus 4 rondes helemaal alleen gaan lopen. Bij het
keerpunt heb je een overzichtelijk stukje en kun je alles zien wat binnen 50
seconden liep. Halverwege de wedstrijd waren de verschillen al zo groot dat ik
nog net Rick zag, met een mooi gat ten opzichte van Michael. Aan de andere kant
kwam ik alleen Bart nog tegemoet gelopen, de rest was uit beeld. De derde ronde
kwam ik door in 17:48, dus een rondje in 6:02.
Ik wist dat ik nu rondjes onder de 6 minuten moest gaan lopen voor mijn
tijd van vorig jaar. Ondertussen lag ik al 45 seconden achter op Michael en
ongeveer 18 seconden voor op Bart. Bij het keerpunt zag ik tot mijn verbazing
Rick lopen en niet Michael die de vorige ronde toch nog wel een stukje achter
Rick liep. Het verschil was net als de ronde daarvoor ongeveer 50 seconden.
Hierdoor dacht ik dat ik een goede vierde ronde liep, maar toen ik zag dat mijn
rondetijd slechts 6:05 was besefte ik dat het Rick was die instortte. Ik kwam
door in 23:52, dit was 6 seconden langzamer dan vorig jaar.
Ik moest voor dezelfde tijd als vorig jaar 13 seconden sneller lopen dan
deze ronde, dus 5:52. Ik wist dat het heel moeilijk zou worden om mijn tijd van
vorig jaar te verbeteren. Ondanks dat ik helemaal alleen liep met zware benen
wilde ik heel graag voor die tijd gaan en het feit dat Rick niet uitliep was
een dubbele motivatie. Fysiek was het ver op, deze ronde zou puur op
mentaliteit gaan. Al snel in de laatste ronde zag ik Hans voor me lopen, die
wilde ik uiteraard dubbelen. Bijna halverwege de laatste ronde had ik hem te
pakken. Ik kwam weer bij het stuk waar ik Rick kon zien lopen en het verschil
was nog steeds hetzelfde, het was 50 seconden. Nog ongeveer 700 meter, dus nog
een keer extra aanzetten. Ik ging voor de laatste keer het bos in, nog eens
extra aanzetten, sprintend de laatste heuvel op. Ik kwam het bos uit. Het
eerste waar ik op focuste was de klok en die zag ik op 29:37 staan. Ik besefte
dat het binnen een seconde zou zijn. Het werd een alles of niets sprint, zoals
ik op de 3000 dit jaar ook al een keer had gedaan toen ik mijn PR met 0,32
verbeterde. Voor de toeschouwers was het misschien een gek gezicht, iemand die
6e wordt zonder concurrentie om zich heen en dan nog zo sprinten.
Pas toen ik sprintend tegen het touw liep zat mijn sprint erop, de tijd was
precies 29:45. De slotronde van 5:52 was nog wel sterk.
Het was voor mij afwachten tot de uitslagen op Facebook zouden komen en
toen die erop kwamen was ik toch blij, want het was 29:45,1. Dat was precies
0,1 seconde sneller dan vorig jaar. Uiteraard heb ik mijn rondes ook nog
vergeleken met de top 5 en wat bleek, mijn laatste ronde was gewoon 8 seconden
sneller dan Rick, dat verschil is pas gemaakt in de laatste 700 meter aangezien
het verschil daar nog echt 50 seconden was en bij de finish 41,3. Michael
Beuwer, die 4e was, liep zijn laatste ronde maar 9 seconden sneller
en nummer 3 Ronald Cockx zelfs maar 7 seconden. Bijna al mijn achterstand is
dus opgebouwd in de 2e, 3e en 4e ronde. Het
middenstuk, daar moet dus aan gewerkt worden. Deze prestatie is toch beter dan
vorig jaar, toen heb ik tot het einde gestreden met Jeroen. Nu heb ik 4 rondes
alleen gelopen wat toch wel een stuk zwaarder is, daarom is het toch nog knap
dat ik in de slotronde 6 seconden sneller heb gelopen dan vorig jaar. Het was
wel het jaar van de alles of niets sprintjes. De eerste was in februari in
Schoorl en nu met de Kerstcross de laatste. Ondertussen ben ik wel bekend met
de Boebka methode, dat is het nipt verbeteren van een PR. Ik durf het
ondertussen de Staps methode te noemen, want dit was de 7e alles of
niets spint dit jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten