Om 11 uur samen met trainer Ad in de trein naar Den Haag. We
hadden allebei het gevoel dat er iets moois in de lucht hing. Immers, in
Schoorl liep ik onverwachts plots de halve marathon in 1.29’45”, terwijl er
behoorlijk wat wind stond. Nu, 4 weken later, had ik weer heel wat meer
kilometers in de benen en de omstandigheden leken goed.
Tijdens het inlopen voelde ik me sterk, het enige dilemma voor
me was, of het wel verstandig zou zijn nu voluit te lopen, omdat ik toch wel
wat achillespeesklachten had en het hoofddoel pas over 5 weken is: het NK
marathon Rotterdam.
Uiteindelijk besloten om rustig te starten en afhankelijk
van hoe het voelde wel of niet te versnellen. Ook i.v.m. de verwachte tegenwind
in het eerste gedeelte leek het mij wijs om in een groep te blijven lopen het
eerste deel. Toevallig belandde ik in een erg grote groep met pacer op 1.30.
Dit was op zich prima, al liep de groep wel erg dicht op elkaar met een bijna
struikelpartij tot gevolg, omdat er iemand achter op mijn hiel trapte. Na ruim
7 km draaiden we in noordelijke richting en besloot ik weg te lopen uit de
groep. Ik liep lekker ontspannen en zag dat ik op een mooie tijd afstevende,
als ik dit tempo zou kunnen volhouden.
Bij km 16 voelde ik ineens een scherpe scheut pijn in mijn
rechter achillespees aan de binnenkant. Vreemd want het was juist de
linkerachillespees die steeds problemen gaf, niet rechts en zeker niet zo heftig
tijdens het lopen! Ik nam gas terug en twijfelde over wel of niet doorlopen,
maar ik liep met zo’n mooie eindtijd in gedachten, wilde graag finishen. Helaas
bleef de pijn zeuren en kon ik hierdoor het tempo niet vasthouden, 2 vrouwen
die ik even tevoren had afgeschud (de Russische Nina en Britse Joanne) haalden
me weer in en ik kon niet mee: BALEN! Verbeten probeerde ik het tempo niet te
ver te laten zakken, zonder al te veel te forceren. In het laatste rechte stuk
richting de finish lukte het me nog net om Helmie in te halen. Achteraf bleek
zij wel in mijn leeftijdscategorie te zitten en Nina en Joanne waren gelukkig
een stuk jonger J
Al met al een mooie tijd gelopen: 1.29’06” en 2e
van de V45+. Maar vooral de wetenschap dat ik in de 1.28 had kunnen lopen,
maakt dat ik toch moeilijk tevreden kan zijn. Bovendien is het nu te hopen dat
mijn achillespees snel herstelt, omdat ik toch nog 2 weken flink wilde trainen
voordat ik aan het taperen sla. Deze week maar weer even de fysio bezoeken.
Iedereen bedankt voor alle aanmoedigingen en Ad bedankt voor je trouwe steun en
begeleiding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten