SPORTGALA EN SURPRISEPARTY

SPORTGALA EN SURPRISEPARTY door Birgit Voorn 2-2-20114 Voor de 4e keer was ik genomineerd voor sportvrouw van het jaar. Dit keer had ik geprobeerd via Facebook stemmen te winnen voor de Publieksprijs, maar diep in mijn hart vind ik dat eigenlijk maar niks en ging het me meer om de keuze van de vakjury. Ik had een goede eerste helft van het jaar gehad, ben trots op mijn marathontijd Rotterdam en was verrast dat ik bij de CPC nog onder de 1.30 kwam op de halve. Daarentegen was de tweede helft van 2013 helemaal niks, ik rolde van de ene blessure in de andere. En er waren 6 kandidaten voorgedragen en niet de minste. Vergezeld door mijn lieve zoons ging ik naar de Nieuwe Nobelaer, zou het dit jaar dan gaan lukken? Ad dacht dat ik een goede kans maakte, maar zeiden we dat vorig jaar niet ook? Gelukkig zat het onderdeel Sportvrouw aan het begin van de avond, dan hoefde ik daarna niet meer in spanning te zitten. Van de 6 kandidaten werden er 3 genomineerd en op het podium geroepen. En ja hoor, eerst weer Fiona Lauwen, die er vorig jaar met de titel vandoor ging. Daarna mocht ik naar voren komen en als derde werd een handbalkeepster opgeroepen, die niet aanwezig bleek te zijn. Daar stonden Fiona en ik dan weer. Een kort interview volgde met beiden, waarin ik niet veel meer kwijt kon dan dat ik het meest trots was op mijn Marathonprestatie en huldiging in het provinciehuis in Den Bosch. De interviewer begon over mijn 1e plaats bij de CPC, waar discussie over zou zijn geweest, maar daar wist ik helemaal niks van. Had wel gezien dat ik eerst 2e stond en later 1e, maar er was geen prijsuitreiking geweest en ik zag dat pas thuis. Registratiefoutje volgens mij, niet zo boeiend, ik was blij met mijn goede tijd. Daarna begon de spannende show met de druk op de knop: wie van de drie zou het worden? En jawel: ik was het!!! Toch wel een bijzonder moment. Ik had gehoopt nog een dankwoordje te mogen uitspreken, maar helaas. Met mijn handen vol geschenken verliet ik het podium weer, redelijk beduusd. Ik wilde het op de groepsapp zetten, maar zag dat niet meer nodig was. Vanaf dat moment stroomden de felicitaties binnen. Bij de publieksprijs bleek ik het ook nog een heel eind te schoppen, maar dat boeide me niet meer zo. Deze titel was binnen en ik ben er super blij mee. Leuk ook voor Ad, zonder wie ik nooit zulke goede tijden had kunnen lopen en ook goede reclame voor de Roadrunners Etten-Leur. De week erna bleven de felicitaties en bloemen binnenstromen. Op het werk hadden Rini en Marianne Mol mijn deur versierd, waardoor het ook daar niet onopgemerkt bleef. Artikel en foto's in BN De Stem en De Bode, die ook nog belden voor een interview. Artikel op intranet, bloemen van het bestuur en MT, leuk onthaal op dinsdagavond bij de training. Het hield maar niet op. Dinsdagochtend ontvang ik een berichtje van Ad: "Zeg alles voor vrijdagavond maar af, ik haal je om 20.15 uur op, neem dikke jas mee! " Hoe ik ook vis, meer krijg ik niet te horen. Ad pikt me vrijdagavond op en rijdt een beetje rond in Etten-Leur, met mijn gebrek aan richtingsgevoel ben ik al snel het spoor bijster. Jaaa, ook daar zijn in diezelfde week natuurlijk heel wat grappen over gemaaakt, n.a.v. mijn fiets die ik kwijt was bij de duathlon (maar daar ga ik het nu verder maar niet over hebben :-) We parkeren in de buurt van Saveurs, ik denk "Jammer dat ik net gegeten heb." Nee, daar lopen we weer voorbij. Dan zeg ik:"Gaan we de Lelieloop doen? Gaan we naar de molen?" Ad doet de deur open en ik kijk naar binnen. Stomverbaasd zie ik daar de hele wedstrijdgroep met partners zitten en molenaar Fer van Bergen, tevens RR-lid. Wat een verrassing! Dat iedereen dit wist en ik niet blijft me verbazen. Zeker wanneer even later Rob ook nog binnenstapt, die ook in het complot blijkt te zitten. Ik heb een super week gehad met een superafsluiting bij de molen. Het is echt heel bijzonder wat jullie als wedstrijdgroep voor me hebben gedaan. Heb er een heel blij, positief gevoel aan over gehouden en hoop dat dit naar de hele groep uitstraalt. Op moment van schrijven gaat Teun bijna van start voor zijn marathon, staat Elke te popelen voor de Mastboscross en hebben we allemaal zo onze doelen voor komend jaar. Ik wens iedereen een heel mooi loopjaar toe en dank jullie voor een onvergetelijke ervaring!!!